Het vervelende is dat het begrip stress daarmee gedevalueerd wordt, de mensen die echt aan stress lijden worden makkelijk als aanstellers weggezet, en de gevolgen van stress worden onderschat. 30% van de uitval door ziekte is stress gerelateerd. Hebben die mensen het dan allemaal een beetje druk? Nee, deze mensen ervaren een te hoge werkdruk, baanonzekerheid, agressie en geweld, een onbalans tussen privé en werk, etc. Er is onvoldoende ruimte, begrip en vaardigheden om daar adequaat mee om te gaan. De gevolgen zijn (herhaalde) ziekmeldingen tot burn-out aan toe. Als het nog niet zover is, dan tast het in ieder geval de vermogens aan van mensen die hier onder lijden. Stress brengt ons in een crisis-modus, het scherpt de zintuigen, tegelijkertijd raakt het vermogen om complexe redeneringen te maken geblokkeerd en tast het de creatieve vermogens aan.
Dit zijn allemaal zaken die gelukkig met juiste aandacht en behandeling te verhelpen zijn. Jammer is alleen dat dit ook voorkomen had kunnen worden. Nog erger is, dat aanhoudende stress ook een blijvend effect heeft. Wie een significant deel van zijn leven stress ervaart heeft grote kans op beschadiging van de hersenen. Delen die van belang zijn voor herinneringen worden aangetast en men raakt afgestompt (ook wel: affectvervlakking).
Stress is dus niet te onderschatten. Wie het gewoon druk heeft zou dus ook wat voorzichtiger mogen zijn met het gebruik van dit begrip. Wie zegt dat ie het druk heeft kan hulp krijgen, wie zegt dat ie aan stress lijdt ook, maar dan wel allemaal de juiste hulp.
